Bursztyn
„Dostrzegać w bursztynie – jakaż to radość! Liście i trawy, pył, czerwie, owady. To rzeczy zwykłe, które dobrze znam, lecz jakaż siła zamknęła je tam”
Aleksander Pope
Bursztyn jest kopalną, skamieniałą żywicą wymarłych drzew szpilkowych Pinus succinifera – Sosna bursztynowa (balsamiczna), które bujnie porastały Ziemię tuż przed epoką lodowcową. Obecnie znajdowany jest głównie w skałach osadowych, a jego wiek ocenia się na 40 – 50 mln lat.
W starożytności krążyło wiele mitów związanych z pochodzeniem bursztynu. Rzymski senator Demonstratus wygłaszał w swych pisamach, iż bursztyn powstaje z moczu rysia, przyczym brunatny, ciemny kolor pochodził z moczu samców, a biały z moczu samic. Inna legenda mówi o tym, że bursztyn to zastygłe w falach wieczornego słońca i wyrzucone na brzeg, promienie jaskrawo zachodzącego Słońca.
Jedno z pierwszych określeń bursztynu pochodzi od greckiego słowa elektron – pochodzący od Słońca. W języku litewskim nazywa się go gintaras – amulet. Słowo to jest obecne we wszystkich językach słowańskich w formie jantar. Natomiast w językach germańskich został nazwany bernstein – kamień, który się pali, stąd przejęte przez język polski słowo bursztyn. Angielskie amber i francuski amber oraz hiszpański ambar pochodzą z średniowiecznej łaciny od arabskiego anbar – kaszalot. Prawdopodobnie dlatego, że arabowie z wydzieliny wydobywanej z żołądka kaszalotów wyrabiali ambrę, która zapachem przypominała zapach palonego bursztynu.
Bursztyn, jak większość kamieni szlachetnych może przybierać różne barwy. Najbardziej rozpoznawalną barwą bursztynu jest złocista, biała i zielona. Jednak może być także bardziej pomarańczowy, fioletowy, niebieski oraz czarny. W zależności od tego ile znajduje się w nim pęcherzyków powietrza może być przezroczysty, prześwitujący lub mętny. Im mniej znajduje się w bryle pęcherzyków powietrza tym bardziej jest prześwitująca.
Gemmolodzy dzielą bursztyn na cztery grupy:
1. Sukcynit lub Jantar – bursztyn bałtycki;
2. Birmit – bursztyn z Birmy;
3. Symetyt – bursztyn z Sycylii;
4. Rumenit – bursztyn z Rumunii.
Najczęściej spotykanym w obróbce jubilerskiej bursztynem jest Sukcynit.
Od XVI wieku bursztyn służył głównie do produkcji różańców i innych przedmiotów służących do użytku religijnego. Wiek później artyści z Królewca czyli dzisiejszego Kaliningradu rozpoczęli wytwórstwo wspaniałych bursztynowych wyrobów.
W Polsce „bursztynowym miastem” był i jest nadal Gdańsk. Gdańszczanie mistrzowsko opanowali obróbkę tego niezwykłego materiału. Wyrabiali najróżniejsze przedmioty od figur szachowych przez świeczniki, kufle do piwa przez kości do gry. W Gdańsku też stosowano technikę inkrustacji, czyli wyklejaniu większych drewnianych powierzchni małymi, płytakimi z bursztynu. Dzięki tej metodzie powstawały monumentalne dzieła sztuki sakralnej, a także tajemnicza Bursztynowa Komnata, której nie odnaleziono do dziś.
Nasza firma produkuje tylko i wyłącznie z bursztynu bałtyckiego co gwarantuje wysoką jakość naszych wyrobów.